نمایندگان و عدم رشد در کشور
مدتها است که علیرغم تلاشهای فراوان در دولت های مختلف نوعی درجا زدن و کندی در رشد و خیلی وقتها عقب رفت در عرصه های مختلف احساس میکنم. برآیند این قضبه در آمار های اقتصادی، بیکاری و … ملموس است. چندین دلیل برای این قضیه متصور هستم. از جمله این دلایل، سیاسی شدن اقتصاد و فرهنگ و… در کشور است. در کنار آن نوعی گروه گرایی منفعت مدارانه است که رایج شده و معیاراصلی انتصابات در اقصا نقاط کشور قرار گرفته است. دلیل سومی که اساسی تر می نماید، نداشتن قانون گذاران صالح و نخبه در مجلس است که در این یادداشت مورد توجه قرار گرفته است.
توقع بنده این است که نمایندگان مجلس شخصیتهایی بانبوغ بالا، خلاق، مصلحت اندیش برای همه کشور و همه نسلها باشند فکرمیکنم تخصصهای مختلف لازم برای ایشان نیز در ذیل وکالت آنها از جانب مردم، برای اظهار نظر خیر خواهانه در قانون گذاریهای پیاپی و دقیق قرار میگیرد. اما شاید ساز و کار رقابتی برای انتخاب نمایندگان و لزوم تلاش برای باقی ماندن در این سمتها باعث شده تا بسیاری از برنامه ریزان کشور ما بیشتر مشغول سیاسی کاری و جلب توجه مردم و مسوولین باشند تا آنچه که می تواند کشور ما را از عقت ماندگیهای تاریخی نجات دهد. در شهر ما نیز احساس و مشاهده کرده ام که مجموعه فعالان در اطراف نماینده انرژی خود را بیشتر در تبلیغات با محوریت شخص وی و برای اثبات تلاش ایشان مصروف می دارند. البته امر مهم دیگری که نمایندگان از آن غفلت نمیکنند اعمال نظر در انتصابات ریز و درشتی است که در حوزه ایشان اتفاق می افتد. من در مقاطع مختلف در تشکیلات دانشگاه شاهد سعی در اعمال نفوذ و چینش حامیان، از جانب نماینده شهر و وابستگانشان بوده ام و با توجه به این دخالت و هواداری هایی که بدون شایسته سالاری صورت میگیرد، فکر میکنم در تعیین شهردار و فرماندار و استاندار و … چقدر لابی و روابط و رانت، ممکن است حکم کند؟ و اگر که اینچنین باشد نباید برای کندی در حرکت چرخ های توسعه کشور دنبال دلایل پیچیده تر بگردیم.
